Miesiąc maj – poświęcony Najświętszej Maryi Pannie.
Zapraszamy na nabożeństwo majowe
w tygodniu o godz. 18.30,
natomiast w sobotę, niedzielę i święta o godz. 17.30.
Akcja „Niedziela dla Emilki”
Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w akcji charytatywnej „Niedziela dla Emilki”, która odbędzie się w naszym kościele w niedzielę, 11 czerwca br., a której celem jest zbiórka funduszy na rehabilitację dwuletniej Emilii Główczewskiej. W tym dniu organizujemy m.in. loterię fantową, koncert w wykonaniu dzieci i młodzieży ze Szkoły Muzycznej Symfo-Smyki pod dyrekcją Andrzeja Szczypiorskiego oraz słodki poczęstunek. Patronat nad akcją sprawuje wójt Gminy Pruszcz Gdański, Magdalena Kołodziejczak.
Krótko o Emilce
Emilka urodziła się 27 sierpnia 2015 r. z hipoplazją móżdżku. Jednym z objawów tego schorzenia jest znaczne opóźnienie rozwoju – Emilka nie siedzi, nie chodzi, nie mówi... To jednak nie znaczy, że tak musi być już zawsze! Rehabilitacja daje szansę na przynajmniej częściową samodzielność, a kto wie, może nawet na dogonienie rówieśników. Codzienna praca przynosi widoczne efekty – Emilia zaczyna panować nad swoim ciałem, co daje nadzieję na to, że w przyszłości uda się osiągnąć to, o co wspólnie walczymy. Dzięki wsparciu dobrych ludzi, jesteśmy w stanie opłacić kosztowną rehabilitację i sprzęt ortopedyczny. Każda złotówka przelana na subkonto w Fundacji zbliża Emilkę do postawienia swoich pierwszych kroków!
Jeśli chcesz wspomóc walkę Emilii, możesz wpłacić darowiznę na konto:
Fundacja Dzieciom "Zdążyć z Pomocą"
Alior Bank S.A. 42 2490 0005 0000 4600 7549 3994
Tytułem: 29887 Główczewska Emilia darowizna na pomoc i ochronę zdrowia
Za każde wsparcie, zarówno materialne, jak i duchowe, składamy serdeczne Bóg zapłać!
Postępy Emilki można śledzić na stronie:
www.facebook.com/stanac.na.nogi
Nabożeństwo majowe - historia
Pierwsze nabożeństwa majowe zaczęto odprawiać w Polsce w połowie XIX wieku w Płocku, Toruniu, Nowym Sączu i Krakowie, a od 1852 r. - uroczyście w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Po 30 latach stało się ono bardzo popularne i znane w całym kraju. Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci kwiatów, duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Il Gesù mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego - na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem - przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.
Prosimy Cię, Panie Boże, dozwól nam, sługom Twoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, a za przyczyną Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, racz nas uwolnić od doczesnych utrapień i obdarzyć wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen
W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją o. jezuita Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydano we Wrocławiu w roku 1850. Wydał ją ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach.