A K T U A L N O Ś C I

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: ,,Syn Człowieczy został teraz uwielbiony, a w Nim został Bóg uwielbiony. Jeżeli Bóg został w Nim uwielbiony, to Bóg uwielbi Go także w sobie samym, i zaraz Go uwielbi. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię, dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.

J 13, 31-33a.34-35.

Bóg jest miłością. Z miłości stworzył świat, z miłości dał nam życie. A gdy je utraciliśmy na skutek naszych grzechów , aby nam je przywrócić syna swego jednorodzonego wydał, aby każdy kto weń uwierzy nie zginął ale miał żywot wieczny. Wszystko po to aby każdy z nas mógł żyć jako dziecko Boże i dzielić z nim jego Boskie życie. Wspaniała perspektywa dla człowieka jakże niedoskonałego i niegodnego tego dobrodziejstwa. Ale taki właśnie jest nasz Bóg. Pragnie pełni naszego szczęścia i abyśmy mieli go w obfitości. Miłość Boga nigdy nas nie opuści. Już w księdze Izajasza Pan mówi: …bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać , ale miłość moje nie odstąpi od ciebie..” Każde wydarzenie jakie nas w życiu spotyka jest jego łaską, bo Bóg zawsze daje tylko to co dobre, a jeśli dopuszcza zło to tylko po to aby wywieść z niego jeszcze większe dobro. Taka jest jego natura, Bóg nie potrafi być inny. A jeśli to nie zgadza się z naszym sposobem pojmowania dobra lub zła, logiką czy życiowymi planami to zawsze pamiętajmy, że myśli Boga nie są naszymi myślami a jego ścieżki górują nad naszymi.

Bóg pragnie abyśmy jego kochali i siebie nawzajem. Jest to oczywiste, skoro każdego człowieka tak dobrego jak i złego w naszym mniemaniu Bóg stworzył i kocha to znaczy że jest on naszym bratem i tym bardziej zasługuje na naszą miłość. Także nasz wróg. Trudne to w wielu wypadkach przykazanie, ale nie niemożliwe do wykonania. Wszak Chrystus wzywa nas abyśmy byli święci jak święty jest nasz Ojciec w niebie. Nie jest to więc niemożliwe do spełnienia.

Wyróżnikiem chrześcijanina w tym świecie jest nasza miłość względem bliźnich. Po miłości naszej inni mają poznać, że jesteśmy uczniami Chrystusa. W ten właśnie sposób mamy dawać świadectwo o naszym Ojcu i przybliżać jego królestwo w sercu każdego człowieka.

Dwa przykazania miłości są fundamentem naszej wiary. Nie ma nad nimi większego. One to mają uczynić nas nowymi ludźmi. Kierowanie się nimi w życiu jest wypełnianiem woli Bożej, a każdy kto na nich buduje swe życie podobny jest do człowieka roztropnego budującego dom na skale, którego żadne żywioły nie zniszczą.