„... Chrystus jest mocą Bożą i mądrością Bożą… ten, kto nie zna Pisma, nie zna mocy Boga ani Jego miłości: Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa."
św. Hieronim
„Biblia leżała na biurku mojego dziadka. Biblia leżała na stołach moich praojców. Nigdy w bibliotece. Zawsze na podręczu. W naszym domu nikt Biblii nigdy nie szukał, nigdy również nie słyszałem, aby ktokolwiek pytał, gdzie ona leży. Wiadomo było, że u dziadków na biurku, u nas na małym stoliku obok fotela, w którym wieczorami zwykł siadywać ojciec. Miejsce, na którym leżała Biblia, było dla mnie miejscem wyróżnionym. Gdyby mnie wówczas spytano, w czym upatruję owo wyróżnienie, na pewno nie umiałbym odpowiedzieć, mimo to odczuwałem niezwykle wyraźnie nadzwyczajność tego miejsca. Było ono dla mnie środkiem całego mieszkania, wyniesionym wysoko nad całe mieszkanie, punktem dokoła którego wszystko się obracało. Gdy ojciec wieczorem czytał Biblię, chodziłem po pokoju na palcach. Dziadkowi nigdy bym się nie ośmielił przerwać jej lektury. Obaj byli dla mnie w takich chwilach zaznaczeni przywilejem nietykalności.”
Pragnienie czytania Pisma Świętego jest łaską, której doświadczyło wielu z nas. Nie można tej łaski zmarnować, trzeba na nią odpowiedzieć.
Przywołany fragment książki Romana Brandstaettera „Krąg biblijny" prowokuje do zadania sobie pytania: gdzie w moim mieszkaniu znajduje się Pismo święte? Może w moim domu nikt Biblii nie szuka, nikt nie pyta, gdzie ona leży? Może mówimy, że nie czytamy, bo to zbyt trudne, wymagające…
To prawda, że lektura Biblii nie jest
zadaniem łatwym. Uczymy się tego przez całe życie.
Bywa, że w czasie lektury zniechęcamy się i wtedy odkładamy Biblię na górną
półkę, ale kiedy odkryjemy już raz prawdę, że jest ona listem samego Boga do
nas, w którym On mówi nie tylko o historii Izraela, działalności proroków i
życiu Jezusa, ale o naszych problemach, radościach
i smutkach, wtedy wycisza się w naszym domu „lament nie czytanej Biblii”.
