A K T U A L N O Ś C I

A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono". Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych.

J 20,1-9.

W wielkanocny poranek Maria Magdalena oraz i dwaj uczniowie przyszli do grobu Chrystusa i zobaczyli, że kamień jest odrzucony. To oni stali się naocznymi świadkami Zmartwychwstałego Jezusa. Po wydarzeniach wielkanocnych uwierzyli, że Jezus żyje, zrozumieli naprawdę, że On nie tylko spełniał posłannictwo Boże, ale był Synem Bożym. Tak jak św. Jan ewangelista opowiada o św. Tomaszu, który nie chciał z początku uwierzyć w Zmartwychwstanie , dopóki sam nie ujrzy i nie dotknie Jezusa. Chrystus jednak mówi: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.”

My chrześcijanie XXI wieku nie widzieliśmy, a uwierzmy! Jezus przyszedł, aby zbawić świat. Poprzez swoją mękę i śmierć na krzyżu Chrystus wziął na swoje ramiona zło tego świata i odniósł nad nim zwycięstwo pokonując śmierć, Zmartwychwstał. Każdy chrześcijanin słowem i czynem powinien dawać świadectwo swojej wiary, a życiem powinien głosić: Jezus żyje, a z Nim żyjemy i my także. On jest naszym Panem i Bogiem. Chrześcijanie zawsze będą pamiętać w szczególny sposób o dniu śmierci. Wielki Piątek jest ważnym punktem Wielkiego Tygodnia, wstępem do największego święta kościoła, do Wielkanocy!

„Jezus jest naszym prawdziwym Barankiem wielkanocnym, który gładzi grzechy świata. Bo śmierć Jezusa na krzyżu nie była bezsensowną klęską Jego i Jego uczniów, lecz śmiercią, która przynosi ze sobą łaskę i zbawienie dla całego świata, aktem pokuty za nasze grzech.”