IX NIEDZIELA ZWYKŁA – 1 czerwca 2008r.
|
Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, ]siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: "Pójdź za Mną!" On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: "Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?" On usłyszawszy to, rzekł: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników". /Mt 9,9-13/ |
Dom to dla każdego z nas miejsce szczególne – miejsce, do którego chętnie wracamy, prywatny azyl, gdzie choćby na chwilę można oderwać się od nękających każdego problemów. Dom to jednak nie tyle budynek, co przede wszystkim wspólnota ludzi, którzy są z danym miejscem związani, dzięki którym dom kojarzy się z miłością, dobrocią i ciepłem. Do takiej ponadczasowej symboliki domu odwołuje się Chrystus mówiąc nam, jaką rolę On sam chce i powinien pełnić w naszym życiu. Daje nam fundamenty i zasady, na których mamy się oprzeć. Tylko dom wzniesiony na opoce Bożego Słowa może skutecznie wykonywać swoje zadanie – chronić mieszkańców przed burzami i zawieruchami czyhającymi dookoła, dawać im schronienie przed relatywizmem i podstawę do rozwiązania nieraz skomplikowanych dylematów.
Aby taki dom zbudować, mamy wypełniać Ewangelię - to takie proste i piękne, ale zarazem jakże nieraz trudne. Zalewani ze wszystkich stron reklamami łatwych przyjemności, wypowiedziami fałszywych proroków, którzy zapewniają nas, że eutanazja, aborcja czy tzw. „miękkie” narkotyki, to w gruncie rzeczy nic złego, tak łatwo możemy ulec tym pokusom. Jezus nas jednak ostrzega: fałszywi prorocy skazani są na klęskę, a ci, którzy budują według ich zasad – na upadek.
Chryste, Ty powiedziałeś: „Nie każdy, kto mówi Mi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego” – proszę, naucz mnie odróżniać to, co słuszne, od tego, co łatwe; pomóż mi zasłużyć na życie wieczne.
Viola
