XIV NIEDZIELA ZWYKŁA - 03.07.2016 r.
|
Pokój królestwa Bożego Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: ”Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: »Pokój temu domowi«. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają; bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co Wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: »Przybliżyło się do was królestwo Boże«. Łk 10,1-9 |
Niosący pokój
Pokój temu domowi. Tak mieli mówić uczniowie przychodzący do nowego miejsca. Pokój jest tym, co Chrystus przyniósł nam w darze. Jest to pojednanie z Bogiem. Odtąd człowiek, który spotkał Chrystusa, jest obdarzony pokojem. Każdy, nie tylko ci rozesłani uczniowie. Pokojem, który sprawia, że możemy prawdziwie się radować. Na pewno spotykamy ludzi, którzy potrzebują naszego dobrego słowa, prostego pocieszania, życzliwości czy uśmiechu, czasami jedynie przyjacielskiego spojrzenia. To jest okazja do tego, abyśmy i my dzielili się pokojem, którym możemy obdarzać innych i mieć przez to pełną radość chrześcijańską. Czy jednak o tym pamiętamy? Czy przypadkiem nie staliśmy się już jakąś mętną rzeką w zastoju?
Panie, Ty jesteś naszym pokojem i dzięki Tobie możemy cieszyć się wolnością dzieci Bożych. Bądź uwielbiony, Książe Pokoju, i daj nam moc, abyśmy stali się Twymi radosnymi apostołami.