II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 2017.03.12
EWANGELIA (Mt 17,1–9)
Przemienienie Pańskie
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.
A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się”. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”.
Umiłowany Syn Boży
Mojżesz i Eliasz, dwie kluczowe postacie Starego Testamentu, które w symboliczny sposób reprezentują Prawo i Proroków, filary wiary i tożsamości Izraela, spotykają Jezusa na Górze Przemienienia. Uczniowie, widząc to, chcą oddać im należną w ich odczuciu cześć, gdyż jeszcze nie zrozumieli, że oto tu jest ktoś większy od Mojżesza, tu jest ktoś większy od Eliasza, tu jest ktoś większy od Jonasza [...], tu jest ktoś większy od Salomona (Mt 12, 41-42; Łk 11, 31-32). Jezus zajmuje specjalne miejsce w tej Litanii Wielkich Postaci Starego Testamentu. On nie tylko przekracza je w sposób, w jaki przekracza je Jan Chrzciciel, największy zrodzony z niewiast (por. Mt 11, 11; Łk 7, 28), który niejako swoją osobą zamyka listę owych postaci. Jezus jest radykalnie inny, On jest umiłowanym Synem Bożym, w którym Bóg znalazł upodobanie, a nas wszystkich wzywa do tego, abyśmy Go słuchali. On jest bowiem - jeżeli można w tym miejscu uciec się do obrazowego języka ukazującego jedność i tożsamość pomiędzy Adamem a wziętą z jego boku Ewą - kością z kości Boga, i ciałem z Jego ciała (por. Rdz 2, 23), On sam jest w pełni Bogiem.
Panie Jezu, wyznajemy w Tobie Boga. Pomóż nam odkrywać coraz głębiej Twoją Tajemnicę i przemieniaj nas na swoje podobieństwo.