WSPOMNIENIE WSZYSTKICH WIERNYCH ZMARŁYCH
2 listopada 2008r.
|
Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha. Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. /Łk 23,44-46.50.52-53;24,1-6a/ |
W pierwszym fragmencie niedzielnej Ewangelii dominuje nastrój grozy, który podkreśla m.in. dramat sytuacji związanej z konaniem Chrystusa, ludzki ból towarzyszący śmierci i niewiedzę, co po niej nastąpi. Cytując słowa Jezusa: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego”, św. Łukasz ukazuje Chrystusowe oddanie Ojcu i Jego pewność, że Bóg na Niego czeka. My też – szczególnie w tych listopadowych dniach – powinniśmy zaufać, że czeka i na nas. Zaufać, iż nasze życie nie kończy się wraz ze śmiercią.
Ewangelista przedstawia dokładny opis czynności związanych z pogrzebem, co ma podkreślić autentyczność śmierci Jezusa. Jej potwierdzenie ma istotne znaczenie dla Zmartwychwstania. Pokazuje, że było ono prawdziwym pokonaniem śmierci i jej władzy, niepozwalającej ludzkim duszom zbliżyć się do Boga.
W ostatnim fragmencie św. Łukasz opisuje Bożych wysłanników, którzy w Biblii często zwiastują ludziom nadzieję. Tak też jest i tym razem. Przypominają oni o słowach Jezusa, które właśnie się wypełniły. Aniołowie przypominają nam, że Chrystus jest Prawdą i Życiem, a my powinniśmy Mu bezgranicznie wierzyć. „ Jezu, ufam Tobie”.
Katarzyna
